Roeselare rouwt om de broers Olivier. Inderdaad broers, want het was een zware week voor de familie Olivier. Erik overleed op 23 augustus op 81-jarige leeftijd, amper vier dagen later volgde Willy. De vader van Yves werd 80 jaar. ‘Papa, dank je voor alles. Rust nu maar’. Met deze woorden nam Yves op de sociale media afscheid van zijn vader. Het regende reacties van deelneming, want de familie Olivier is in Rumbeke en bij uitbreiding heel Roeselare gekend en geliefd.

Erik was de zaakvoerder van Stortbeton Olivier en Willy van Grondwerken Olivier. Later vloeiden de beide bedrijven samen. Willy bekleedde tal van erefuncties en was politiek actief. Hij participeerde ook in het verenigingsleven en probeerde overal te helpen waar hij kon. Zijn zoon Yves volgde dat voorbeeld. Hij is nog altijd de sterke man achter de BK-rally Omloop van Vlaanderen (die dit weekend op het programma staat, red) en is zelf actief in de autosport, maar het meeste bekendheid geniet Yves Olivier toch als gewezen voorzitter van het ter ziele gegane KSV Roeselare.

De beelden van die fatale vrijdag, toen de spelers op het hoofdterrein van Schiervelde werden verzameld en de boodschap over het einde werd gebracht, staan nog scherp op eenieders netvlies. Yves Olivier probeerde iedereen te troosten, maar had het zelf moeilijk en moest vechten tegen de tranen. Drie jaar later zijn die nog niet helemaal opgedroogd. Er loopt nog een juridische procedure, want de zogenaamde investeerders bleken geen geld te hebben en waren niet te goeder trouw. Ze stelden valse contracten op en een van hen werd een paar dagen later zelfs aangehouden en nadien veroordeeld voor zedenfeiten. De club KSV Roeselare bleek echter niet meer te redden. “Er is een dossier van liefst 8.000 bladzijden, maar ik zeg daar liever niks over”, aldus Yves Olivier.

Toch kreeg hij geen degout van het voetbal of het verenigingsleven. “Ik engageer mij graag en voetbal is mijn passie gebleven. Ik ben nog altijd bezeten van het spelletje en ga veel matchen kijken. Ik zie minstens twee wedstrijden per week. Dat kan een gewone jeugdmatch zijn, een partij van KV Kortrijk of ergens in het buitenland. Zo was ik bij Napels-Fiorentina, volgde ik Union op een Europese verplaatsing en was ik present bij Leverkusen-Club Brugge. Mijn ene zoon Antoine, die gestopt is met voetbal maar nu jeugdtrainer is bij Rumbeke, gaat overal met mij mee. We zijn beiden bezeten van voetbal.”

“Ik kan het nog altijd niet opbrengen om te gaan kijken naar SK Roeselare en weer op die tribune van Schiervelde te gaan zitten”

Yves Olivier

Soms kriebelt het dan ook om weer ergens in te stappen, maar voorlopig kwam er niks op zijn pad. “Het zou mij zeker niet afschrikken en nogmaals, ik ben graag betrokken. Veel mensen raden mij het af, maar ik zie er vooral de voordelen van.”

Een terugkeer naar het ‘nieuwe’ SK Roeselare zit er niet in. Erger zelfs, sinds die dramatische vrijdag in september 2020 keerde hij niet meer terug naar Schiervelde. “Het blijft zuur en zorgt voor een bitter gevoel”, geeft Yves Olivier toe. “Thuis met mijn vrouw praat ik er nog vaak over. Tijdens de vakantie vroeg ze mij nog of ik Roeselare en het voetbal niet miste. Natuurlijk, want de club was een stuk van mijn leven. Ik was elf jaar bestuurder en zeven jaar voorzitter. Dat knaagt en doet pijn, geloof mij. Ik wens Sportkring alle succes toe, maar dat is natuurlijk KSV niet. Voorlopig kan ik het niet opbrengen om te gaan kijken. Ik maakte er zoveel mee en zat zo lang op die tribune, maar ik kan het nu nog niet aan om daar weer te gaan zitten. Club NXT volg ik ook niet. Dat de stad het gebouw en de hele site verhuurde aan Club Brugge, vind ik jammer. Het is mooi en netjes geworden, dat zeker, maar ze hebben er het Roeselaarse voetbal toch een hak mee gezet en dat blijft jammer.”

Xiu Li Hawken

Yves Olivier heeft wel nog contact met enkele mensen uit zijn Roeselaarse tijd. “Arnauld Mercier, Tom Colpaert, Thibaut Van Acker en Wouter Biebauw bijvoorbeeld hoor ik soms nog, maar dat is louter vriendschappelijk. Ook Xiu Li Hawken (destijds de Chinese eigenares van KSV Roeselare, red) hoor ik af en toe. Ze woont nog steeds in Londen en runt Reading, samen met haar broer. Zij dacht op een gegeven moment ook dat met geld alles te koop was. Toen het goed liep, dacht ze door extra geld te geven dat het dubbel zo goed zou draaien, maar zo werkt het nu eenmaal niet in voetbal.”

Het familiale van bij KSV Roeselare vond Olivier intussen terug in Kortrijk, waar zijn tweede zoon Benoit bij de beloften van KVK onder Kurt Berton speelt en soms zelfs meetraint met de A-kern. “Het is er net als bij ons destijds klein maar fijn”, besluit Olivier. “Kortrijk heeft echter nog veel werk en moet zonder de grote middelen proberen te overleven.”