Yungblud op Pukkelpop: Meer muziek, minder springen ***

[ad_1]

Recensie muziek

© Kris Van Exel

Yungblud is een stuiterbal, een brok hyperactieve emopunk gevat in een Engelsman. Aanstekelijk, ironisch. Alleen moet die focus meer op de muziek. Niet zozeer op het gespring.

YungbludGezien op Pukkelpop 18/8

Hij zou beginnen met een ‘Jagerbomb’, en Yungblud is een man van zijn woord. Voor de camera kapte hij er snel eentje weg, waarna hij als een bom energie zou gaan stuiteren over het podium. Naar het einde druipt het zweet uit zijn zwarte piekhaar. Je zou voor minder, als je een uur lang hyperactieve emopunk, punkpop, alternatieve rock, en halve raprock brengt. De sympathieke vlegel met sterke tongval uit Yorkshire valt niet onder een specifiek hokje te brengen. Wat hij ook zelf niet zou willen.

LEES OOK. INTERVIEW. Dominic Harrison van YUNGBLUD op Pukkelpop: “Ik hoor eindelijk ergens bij, dat doet deugd”

Wat ie wel wil? Dat zijn publiek springt als een malle. Ergens tussen het vierde nummer, California, waar het publiek lustig mee zwaait en Strawberry lipstick dat doet denken aan Hotel California van Red Hot Chili Peppers, zijn we de tel kwijtgeraakt hoe vaak hij “Jump jump jump”, “I fokkin’ love ya” en “put your hands up in the air” schreeuwde. Hij denderde daarbij op het irritante af, maar had geluk dat het publiek uit zijn hand at. Even probeerde hij ook een moshpit of vier te coördineren, maar de hitte had de force er bij het volk al wat uitgehaald. Wat licht tegen elkaar aan hossen, meer zat er niet in. Er was niet altijd even veel zin in deze les avondgymnastiek waar we ons niet per se voor hadden ingeschreven.

(Lees verder onder de foto)

© Kris Van Exel

Groepsknuffel

De decibelmeter ging wel een pak hoger – en in een goede voorbereiding op Billie Eilish later op de avond – wanneer hij handjes schudde en in het publiek zat tijdens het aanstekelijke Fleabag. Een kleine gniffel ontsnapte wanneer hij net dan “Nobody loves me, somebody touch me” zong.

Want het tegendeel was waar: Pukkelpop ziet hem graag, en wat willen ze hem maar graag aanraken. Na Lowlife – een absolute bop – bracht hij tijdens Loner een hele zwik fans uit het publiek het podium op. Onder hen een paar gezichten die er al van ’s ochtends vroeg stonden. Mooi dat de beloning op die manier volgde. Al was een selfie op het podium uit den boze. Maar er werd veel goedgemaakt met een dikke groepsknuffel.

© Kris Van Exel

[ad_2]

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230818_97427016