“Echt bizar hoe enthousiast het publiek afgelopen weekend was op Malta. Er waren daar 15.000 mensen, die na drie zinnen al massaal begonnen te klappen. Toen ik klaar was met zingen stond iedereen op. Héél vet.”

Zittend aan de houten eettafel in de ruime keuken van haar ouderlijk huis in Kerkrade, omschrijft de razendsnel rijzende tienerster Emma hoe ze zich twee dagen eerder had gevoeld, voor dat uitzinnige publiek: “Alsof ik de hele wereld aankon.”

Overal betraande wangen

De jonge Emma en haar hele gezin werden voor een gastoptreden ingevlogen door André Rieu, die twee grote buitenconcerten gaf op een plein in Valetta, op het eiland Malta in de Middellandse Zee. Ze zong er het lied ‘Voilà’ van de Franse zangeres Barbara Pravi.

In juli mocht ze datzelfde doen op een bomvol Vrijthof in Maastricht. Mensen in het publiek die het daarbij droog hielden, waren zonder zaklamp en vergrootglas amper te vinden.

De beelden van het indringende optreden in Maastricht gingen viraal. Meer dan vijftien miljoen keer zijn ze inmiddels bekeken. Wie nog nooit gehoord had van de Limburgse tiener die twee jaar geleden talentenjacht The Voice Kids won, heeft dat nu hoogstwaarschijnlijk wel.

De jonge zangeres weet uitstekend wat ze wil: “Wereldberoemd worden, een superster. Heel cliché misschien, maar dat is echt mijn meisjesdroom.”

Maagverlamming

Maar er is nog iets waar ze naar verlangt. Minstens evenveel: “Ik zou willen dat ik kon genezen.”

Emma heeft de zeldzame chronische ziekte gastroparese, ook wel maagverlamming genoemd. De diagnose kwam vijf jaar geleden, maar de klachten waren er altijd al.

Haar maag verdraagt en verteert nauwelijks voedsel. 22 uur per dag krijgt ze daarom vloeibare voeding binnen via een maagsonde.

Als Emma’s ouders en haar oudere broer en zus ’s avonds dineren, zit Emma erbij met een gepureerd babyhapje of een klein stukje rijstwafel. Dat is alle vaste voeding die ze op een dag aankan.

Overal waar Emma gaat, gaat een grote tas mee met daarin twee grote pompen, die aangesloten zijn op haar sonde. Ook ’s nachts zit het meisje ‘vast’. Dan zitten de pompen ook nog eens met een stekker in het stopcontact, om op te laden.

Die vervloekte pompen sleepte ze als klein kindje ook al mee naar school. “Ze stonden op een rollator. Ze waren toen nog veel te zwaar voor mij om te dragen.”

Emma spreekt uit wat ze al heel jong voelde: “Ik ben niet zoals de rest.”

Emma’s moeder Nathalie, die steevast meereist naar optredens en ook tijdens het interview met RTL Nieuws naast haar dochter aan de keukentafel zit, kijkt het meisje aan en zegt: “Zeker na dat ongelukje op het schoolplein.”

‘Dat ongelukje’ gebeurde in de eerste week van groep 3. “Omdat ik aan een klimrek wilde gaan hangen, tilde een vriendinnetje mij op. Samen vielen we om, op de slangen van mijn sonde. Die schoot daardoor los.”

Schreeuwend op het schoolplein

Midden op het schoolplein begon de kleine Emma te schreeuwen, raakte in paniek. Bijna viel ze flauw. Haar moeder werd gebeld. En 112. Even later lag ze in een ambulance, die haar naar het ziekenhuis bracht. Met spoed werd daar de sonde teruggeplaatst.

Als baby werd ze al verschillende keren geopereerd aan reflux. Dat houdt in dat je maaginhoud steeds terugstroomt in je slokdarm. Als gevolg van een van die operaties kan Emma niet meer overgeven.

In het ziekenhuis

Als kleuter lag ze daarom een keer drie weken in het ziekenhuis met een ‘simpele’ buikgriep. Haar moeder: “Wij geven een paar keer over en zijn er dan vanaf. Zij kan dat dus niet.”

Ook is Emma sneller moe dan anderen. Bovendien is ze kleiner dan gemiddeld. “Nu ben ik 1.51 meter. In groep 7 van de basisschool was ik denk ik 1.30 meter.”

Haar moeder, die ondertussen op de laptop kijkt welke zakelijke mails en verzoeken er voor haar dochter zijn binnengekomen, kijkt even op: “Ik denk dat je nog kleiner was, hoor.”

Gepest

Emma werd het mikpunt van pesterijen. “Levende kabouter, werd ik genoemd. En vanwege de rollator met de pompen scholden ze me ook uit voor oma. Ik werd buitengesloten en achter mijn rug om werd er voortdurend over mij geroddeld.”

In groep 8 ging ze naar een andere school, in de hoop dat het daar beter zou gaan. “Heel even was dat ook zo. Maar al snel begon het pesten ook daar.”

Een lichtpuntje in die tijd was het kinderkoor waar Emma lid van was geworden. Ook volgde ze inmiddels zanglessen. “Dat vond ik meteen super leuk. Ik kon daar echt van genieten.”

Het succes

Zo kwam het dat ze zichzelf opgaf voor talentenjacht The Voice Kids van RTL 4. “Dat was in een van de lockdowns in coronatijd. Eigenlijk een beetje uit verveling.” Emma grinnikt. Haar moeder zegt: “We dachten oprecht: daar horen we nooit iets van.”

Het liep anders. De tiener – toen 13 jaar oud – won in 2021 glansrijk de finale. “Héél cool was dat.”

Na die overwinning bracht het meisje drie singles uit: ‘Laat mij een vlinder zijn’ en ‘Strijder’ werden geschreven door Tjeerd Oosterhuis. Deze zomer werd ook de cover Voilà, met Rieu en zijn orkest, los uitgebracht.

Alleen met betekenis

Stuk voor stuk zijn het nummers over volwassen thema’s. Het verlangen naar een vrij leven, angsten, gezien willen worden, de wens om je masker af te zetten. “Ik zing geen liedjes die niks voor mij betekenen. Ik wil bewust mijn kwetsbare kant laten zien.”

Ook op social media doet ze dat: “Ik plaats er foto’s van de leuke dingen, maar ook van de vervelende. Dus van mijn optredens, maar als mijn sonde in het ziekenhuis moet worden vervangen deel ik dat ook.”

Hoge pieken en diepe dalen, zo omschrijft Emma’s moeder het leven van haar nog zo jonge dochter tot nu toe. Ze schitterde al in een eigen theatershow, op het Vrijthof, op Malta.

Samen met Rieu en zijn orkest gaat ze vanaf januari veelvuldig op reis. België. Duitsland, Tsjechië; in verschillende landen zal ze met haar vertolking van ‘Voilà’ proberen het publiek te betoveren. De kans is levensgroot dat het haar lukt.

Altijd met moeder

Op de dag dat Emma sprak met RTL Nieuws, ging ze ’s ochtends langs bij de leerplichtambtenaar. Haar laatste schooljaar, VMBO 4, zal ze waarschijnlijk niet afmaken op de vrije school waar ze nu zit, maar op de wereldschool: “Ik krijg dan online les. Dan kan ik op tournee leren en opdrachten en toetsen maken in het hotel. Of in het vliegtuig of in de bus.”

Altijd zingt Emma voor de pauze in een show, vroeg op de avond. Haar moeder: “Alleen dan houdt ze het vol. En ik reis overal mee naartoe. Zo’n jong meisje laat je niet alleen gaan.”

Emma zelf lacht en zegt: “Ik zou ook heftig heimwee naar je hebben.”

Eind dit jaar zijn er eerst nog wat ’thuiswedstrijden’. De shows ‘Christmas with André Rieu’ in het MECC in Maastricht komen eraan. Ook tijdens de avondvullende programma’s Fred and Friends van Fred van Leer in de Ahoy in Rotterdam mag Emma zingen en stralen.

Psycholoog

Maar er zijn ook frequente bezoeken aan een psycholoog, om haar pestverleden te verwerken. En vooral ook om te leren accepteren dat haar ziekte bij haar hoort en niet meer weggaat. “Dat laatste vind ik heel erg moeilijk.”

Er zijn dagen dat ze vreselijk baalt van een tekort aan energie, het niet kunnen eten met vrienden of familie, van haar sonde en vooral van die twee pompen die altijd en overal mee naartoe moeten. “Soms wil ik ze het liefst het raam uitgooien.”

In februari van dit jaar won Emma de SBS 6-show Ministars. Het prijzengeld van 25000 euro heeft ze gebruikt om een stichting op te richten. “Ik wil lotgenoten in contact brengen met elkaar, maar vooral ook geld inzamelen voor onderzoek.”

Er is nog geen remedie voor de aandoening gastroparese. “Voor onderzoek zijn letterlijk tonnen nodig. En een ziekenhuis dat daadwerkelijk een studie wil beginnen met dat geld. Dat is nog ver weg. Maar ik wil doen wat ik kan. Voor mezelf en voor anderen.”

Winst

Dat haar positie in de spotlights haar in staat stelt ook haar ziekte meer bekendheid te geven, ervaart ze al als winst: “Vaak wordt bij jonge vrouwen met gastroparese eerst nog gedacht aan een eetstoornis. Of mensen krijgen van de dokter te horen dat ze hun maag gewoon maar moeten trainen. Er is veel onbegrip.”

Ze voegt toe: “Wij willen wel eten, we kunnen het niet. Doen we het wel, dan hebben we heel veel pijn.”

Jezelf op de radio horen

In de keuken demonstreert Emma met een teddybeer hoe haar maagsonde bevestigd zit. “Kijk, via dit slangetje loopt de voeding door een gat in mijn maagwand.” Dan schalt uit de radio ineens haar vertolking van ‘Voilà’. “Hé mama, hoor je dat? Dat ben ik. Echt gek om zo te horen. Heel cool.”

Het liedje is deze week de MAX-schijf van Radio 5 en wordt volop gedraaid. Kan ook weer worden afgestreept van het lijstje met ambities.

Trots kijkt moeder Nathalie naar haar dochter, richt zich dan tot haar en zegt: “Jouw kracht en sterkte, die vind ik zo bewonderenswaardig. Hoe je omgaat met je ziekte. “

Vrij

Emma vindt alles wat ze als zangeres meemaakt ‘vet’ en ‘cool’. “Mensen zeggen dan: het gaat echt goed met haar, hè? Dat is op het podium ook zeker zo. Maar haar worsteling is daarmee niet verdwenen. Het zingen maakt het leven voor haar stukken mooier, dat wel.”

Emma zelf beaamt dat: “Dat is zeker waar. Op het podium ben ik vrij.”

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto’s van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar diegene bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.