Schrijfster Saskia De Coster ‘bevrijd’ uit KMSKA (Antwerpen)

[ad_1]

Een geëmotioneerde Saskia De Coster verlaat na een maand haar schrijfhok in het KMSKA. “Ik had nooit gedacht dat ik zo geraakt zou worden door dit project”, vertelt ze aan KMSKA-directeur Carmen Willems.© Patrick De Roo

Antwerpen

Na een maand van vrijwillige ballingschap heeft Saskia De Coster dinsdag om 16u haar box in het KMSKA verlaten. De schrijfster heeft er haar negende roman, Net echt, afgewerkt.

Ilse Dewever

De laptop was al dichtgeklapt, haar manuscript uitgeprint. Kortom, voor Saskia De Coster zat de performance The Author is Present er dinsdag op. Sinds 1 februari had de schrijfster dag en nacht in een box in de museumzaal Helden geleefd. Onder de blik van de toeschouwers, met als voornaamste doel de voltooiing van haar negende roman.

Het was een geëmotioneerde De Coster voor wie KMSKA-directeur Carmen Willems de deur dinsdagmiddag openhield. “Ik had nooit gedacht dat ik zo geraakt zou worden door dit project. De laatste week heb ik het af en toe moeilijk gehad. In de wetenschap dat ik weg moest, en dat mijn boek ten einde zou komen. Het wordt afkicken straks. Dat is het na elk voltooid boek, maar nu zal het in het kwadraat zijn. Het voelt alsof mijn leiband nog vasthangt in dat hok.”

Toch had de schrijfster het project met lood in de schoenen aangevat. “Normaal vind ik het heel lastig om bekeken te worden. Maar hier was het meteen heel duidelijk: ik wórd bekeken, ik heb ervoor gekozen om iedereen mijn nota’s en mijn scherm te tonen. Het is ook verfrissend om achter glas te zitten zonder te weten wat mensen over je denken. Als je je concentreert op alleen de blik van de ander en niets meer, is dat heel puur en mooi. Ik ben nogal onrustig van mezelf, maar dit project heeft me geleerd om me over te geven aan de blik van de ander.”

Wat Saskia gemist heeft? En wat heeft haar overrompeld? “Toen ik daar zat had ik nooit het gevoel dat ik iets miste. Misschien denk ik straks, als ik na een maand mijn eerste pintje drink, dat ik dat toch heb gemist. Mijn zoontje van negen heb ik wel een paar keer kunnen knuffelen. Dat was zo afgesproken. En verder bewaar ik zoveel unieke herinneringen aan dit verblijf. Als je ’s nachts in zo’n oud gebouw bent, lijkt het de hele tijd te waaien. Een beetje gothic, maar van al die schilderijen die voor mezelf had heb ik echt wel genoten. Zo’n Rubens zien in je eentje, op weg naar het toilet in de ochtenduren, is natuurlijk uniek.”

Afsluitend, en onder ruime publieke belangstelling, droeg De Coster haar voltooide manuscript officieel over aan uitgever Daniël Van der Meer van Das Mag. Net echt wordt verwacht tegen het najaar.

[ad_2]

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230228_96073884