[ad_1]
Na weken regenen liet de zon zich eindelijk zien. Het leek of de tuin ontplofte, zoveel knoppen zaten er in de planten. De hortensia’s hadden opeens blaadjes en de blauwe druifjes waren als paddenstoelen uit de grond gestampt. Eindelijk, de tuin begon kleur te krijgen.
Ik had goede hoop dat manlief en ik dit jaar tijd hadden om te tuinieren, iets wat er door tijdgebrek de afgelopen jaren nauwelijks van gekomen was. “Leg die schermpjes nou weg joh, ga lekker buiten spelen”, mopperde ik tegen Puk (11) en Olle (8) voor ik in mijn stugge regenlaarzen en zachte, warme fleecetrui de tuin in stapte.
We bezemden, smeten oude bladeren in de groenbak en haalden dode takken weg. We plukten velletjes waterballonnen en halfvergane krijtjes uit de border. Na een paar uur puinruimen zat er nog één ding op: het snoeiwerk. Ik pakte er mijn mobiel bij voor hulp, maar die sprak wartaal. “Snoei de hortensia’s bij voorkeur in maart”, las ik op de ene site. “Snoei hortensia’s nooit in het voorjaar”, las ik op een andere.
‘Wat bedoelen ze met oud hout?’
Puk en Olle kwamen de tuin in gestuiterd met een bal. “Doe dat lekker op straat, jongens”, zei ik. “Daar staat de wind en is het te koud”, antwoordde Olle. Ik verdiepte me weer in mijn telefoon, maar begreep er steeds minder van. Overal werd iets anders gezegd en de taakomschrijvingen vond ik maar omslachtig. Puk zei plagerig: “Leg dat schermpje nou weg, joh.”
“Wat bedoelen ze met oud hout? En achter de knop? En wat als je nou helemaal niet weet wat voor hortensia je in de tuin hebt staan?” vroeg ik manlief. Hij haalde zijn schouders op. “We kunnen er ook gewoon een stukje afhalen, hè?”
De kinderen gingen weer naar binnen, ik zag ze door het raam allebei een koptelefoon pakken. “Ja, laten we dat maar doen”, antwoordde ik, en ik gooide mijn telefoon aan de kant. We snoeiden de hortensia’s op gevoel en eindigden bij de boom. “Deze weet ik toevallig”, zei manlief. “Snoeien totdat de duiven er tussendoor kunnen vliegen.”
‘Helemaal niet moeilijk hoor’
Oude takken stampten we fijn, het kraakte onder onze voeten. Bij elk zuchtje wind ritselde de boom, fris, groen en luchtig. Ik trok mijn trui uit en plofte vermoeid neer. Puk kwam naar buiten, met haar koptelefoon nog op. “Kijk, hortensia’s knip je zó, helemaal niet moeilijk, hoor!” Ze liet me een filmpje zien van een knappe tuinman die slim voordeed hoe het moest.
Instructievideo’s bekijken in plaats van artikelen lezen, waarom had ik daar zelf niet aan gedacht? “Dankjewel schatje”, zei ik dankbaar. “Soms zijn die schermpjes verdomde handig, hè?” Puk knikte afwezig, haar ogen op de boom gericht. “Olle, kom je naar buiten? We gaan klimmen!”
Voor ik het wist zaten er twee vrolijke kinderen in de boom. En zat ik tevreden achter mijn schermpje, kijken of ik nog meer van die handige filmpjes kon vinden.
Geen aflevering van ‘bij ons thuis’ missen? Klik dan op de ‘Bij ons Thuis’-tag en vervolgens op volgen.