Dat schrijft de Volkskrant. Naar verwachting kunnen door deze nieuwe handelwijze tientallen miljoenen euro’s per jaar aan kosten bespaard worden en scheelt het veel gedoe voor de patiënt én drukte op de spoedeisende hulp. 

Cardioloog Cyril Camaro deed samen met collega-wetenschappers van het Radboudumc in Nijmegen onderzoek naar een nieuwe manier van werken en publiceert in het European Heart Journal een artikel met hun positieve ontdekkingen. 

Vaak weinig aan de hand

In Nederland melden zich jaarlijks 200.000 patiënten met pijn op de borst op de eerste harthulp, de spoedeisende hulp voor mensen met mogelijke hartaandoeningen.

De protocollen van bijvoorbeeld huisartsen en ambulancemedewerkers staan scherp afgesteld: pijn op de borst kan wijzen op een hartinfarct, een levensgevaarlijke aandoening waarbij haast is geboden. In het ziekenhuis blijkt echter dat met 80 tot 90 procent van de patiënten weinig aan de hand is. 

Maar deze patiënten belanden op dit moment allemaal in het ziekenhuis, en nemen hierdoor tijd, ruimte en geld in beslag. Reden genoeg om te onderzoeken of dit niet anders kan. 

Voorkom ziekenhuisbezoek

De nieuwe handelwijze stelt voor om voorafgaand aan het ziekenhuisbezoek vast te stellen of het nodig is de patiënt te verplaatsen. Wanneer ambulancemedewerkers bij een patiënt arriveren die pijn op de borst heeft, moet eerst bepaald worden of het risico op een infarct hoog of laag is.

Iemand met een hoog risico gaat alsnog direct naar het ziekenhuis, maar bij iemand met een laag risico meten de ambulanceverpleegkundigen het troponinegehalte in het bloed – een handeling die hiervoor slechts in het ziekenhuis mogelijk was, maar die nu ook onderweg of in de ambulance uitgevoerd kan worden. 

De hoeveelheid troponine, een eiwit dat vrijkomt bij hartschade, geeft de ernst van de situatie aan. Patiënten met een lage hoeveelheid troponine, kunnen vervolgens thuis blijven. 

Aan het onderzoek deden 863 laagrisicopatiënten mee, van wie de helft via de oude methode naar het ziekenhuis ging, en de andere helft thuis bleef. Het risico op een serieuze hartaandoening in de maand na de pijn-op-de-borstklachten bleek in beide groepen verwaarloosbaar klein.

In de eerste 30 dagen kregen twee patiënten in de thuisblijfgroep alsnog hartklachten waarvoor een ziekenhuisbezoek noodzakelijk was (0,5 procent); in de ziekenhuisgroep waren dat vier patiënten (1 procent); statistisch gezien geen verschil.

Veilige manier van werken

Deze ontdekking heeft grote gevolgen, zegt Camaro tegen de Volkskrant. “We laten zien dat deze manier van werken veilig is voor de patiënt, en bovendien veel prettiger. In een ambulance en op de harthulp kom je aan allerlei toeters en bellen te hangen. Vaak kunnen mensen een á twee dagen niet werken. Je komt in een ziekenhuis terecht, een heftige ervaring.’”

De cardioloog verwacht dat de behandeling ter plaatse tot een forse verlichting van de spoedeisende hulpen kan leiden. Die moeten nu regelmatig de deuren sluiten voor nieuwe patiënten, omdat er geen bed meer beschikbaar is.

“Bij een voorzichtige schatting scheelt deze manier van werken één op de vier harthulpopnames, dat zijn 50.000 patiënten per jaar.” Zou in heel Nederland deze manier van werken worden ingevoerd, dan is de kostenbesparing 48 miljoen euro, berekent Camaro.

‘Fantastisch onderzoek’

Ook andere cardiologen reageren enthousiast op de uitkomsten van het onderzoek. Zo spreekt Rudolf de Boer, hoofd cardiologie in het Erasmus MC en vicevoorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie, over ‘goed nieuws’ en een ‘fantastisch onderzoek. Hij was overigens zelf niet bij het onderzoek betrokken

“Dit kan enorme aantallen patiënten schelen in de ziekenhuizen. We moeten zo snel mogelijk landelijk op deze manier gaan werken. De Nederlandse cardiologie zal dit ter hand nemen.”