[ad_1]
“Met onze rolkoffers kwamen mijn man en ik aanlopen op Schiphol. Voor de vertrekhal zagen we onze vriendin staan. Wanhopig stond ze aan een sigaret te lurken, bijna alsof haar leven er vanaf hing. ‘Zo, begint het nu al?’, grapte ik. Ze keek me aan met ogen die vuur spuwden. ‘Als jij nog één opmerking over het roken maakt, dan maak ik jouw vakantie tot een hel!’, riep ze boos. Ik schrok van haar felheid en nam me voor om de komende dagen rustig te blijven en niets meer hierover te zeggen.”
“Ik was zeven jaar toen mijn vader ziek werd. Iedereen rookte in die tijd. Toen mijn oom – mijn vaders broer – overleed aan longkanker, besloot mijn vader zich toch maar eens te laten onderzoeken in het ziekenhuis. Echt klachten had hij niet, alleen een rokershoestje. Hij bleek longkanker te hebben, gelukkig was het nog niet uitgezaaid. Tijdens een operatie werd zijn linkerlong weggehaald.
Terwijl mijn vader werd geopereerd maakte ik thuis een mooie tekening voor hem. Mijn tante, een verstokt roker, was bij ons en stak een sigaret op. Ze vroeg of ik een trekje wilde. Ik was nieuwsgierig dus nam een trekje, en op dat moment kwam mijn moeder binnen. Woest werd ze. Daarna heb ik nooit meer een sigaret aangeraakt.”
Veranderd door longkanker
“Ook in mijn puberjaren, de leeftijd waarop velen beginnen met roken, kwam ik niet in de verleiding. Ik zat op het atheneum, daar rookten sowieso weinig mensen en mijn vrienden moesten er ook niets van weten. Er was dus geen druk van buitenaf. En al was die er wel geweest, thuis zag ik het voorbeeld waarom ik echt niet wilde roken.
Mijn vader was net vijftig toen hij longkanker kreeg: een grote sterke vent, altijd in de buitenlucht voor zijn werk als aannemer. Nu zat hij ineens thuis. Hij kon niets meer, was altijd benauwd en haalde piepend adem. Dat zo’n boom van een kerel zo veranderd was, raakte mij enorm.”
“Het is dus niet verwonderlijk dat ik juist een anti-roker werd. Daar heb ik zelfs mijn werk van gemaakt. Ik ben expert op het gebied van stoppen met roken en help mensen in één keer van het roken af. Maar het is zeker niet zo dat ik rokers uit mijn leven verban. Zo raakte ik bijvoorbeeld bevriend met mijn huishoudelijke hulp. Een leuk mens met wie ik kon lachen. Bij mij thuis rookte ze tussen het werk door op mijn balkon. Die paar peuken kon ik wel hebben.
En zo kwam het dat mijn man en ik twee jaar geleden met deze vriendin en nog vijf anderen een week naar Sevilla gingen. We hadden een leuk appartement met een zwembad erbij gehuurd. We zouden de stad gaan verkennen, lekker eten en het samen gezellig hebben. Althans, dat was de bedoeling, maar op het vliegveld ging het dus al mis.”
Op mijn tong bijten
“Ook bij aankomst op Sevilla was er een incident. Onze groep bestond uit vier rokers en vier niet-rokers. Het eerste wat de rokers deden, was een peuk opsteken toen we buiten waren. Er stond een taxi op ons te wachten, maar die reed weg toen het paffen te lang duurde. Ik moest echt op mijn tong bijten. We kwamen aan in ons appartement en de volgende ochtend liep ik naar de binnenplaats om een broodje te eten.
Aan de grote tafel zat mijn vriendin te roken, ik zat tegenover haar. Een vriend kwam erbij zitten en wilde ook een sigaret. Hij stelde haar voor om even ergens anders te gaan roken, omdat ik zat te eten. Opnieuw haalde ze boos uit: ‘Je denkt toch zeker niet dat ik voor hem ergens anders ga zitten?’ Ze keek me nijdig aan en blies toen expres haar rook mijn kant op. Op dat moment was ik klaar met haar, en eigenlijk al met de hele vakantie.”
“Het roken bleef een ding in de groep. Ik was het niet gewend om met rokers op vakantie te zijn en daar steeds rekening mee te houden. Er ontstond een tweedeling. De rokers wilden nooit lopen en steeds voor alles een taxi pakken, terwijl de niet-rokers fitter waren en juist veel van de stad wilden zien. Ook tijdens het eten draaide alles om het roken. Tussen elke gang wilden zij een sigaret, en die staken ze zelfs op aan tafel. Zonder excuses te maken of te vragen of wij dat niet vervelend vonden.
Gelukkig mag dat helemaal niet in Spanje op een terras, dus ze werden door de restauranteigenaar weggestuurd om ergens anders te gaan roken. Aan de overkant van de straat stonden ze te paffen en daarna werd de stank meegenomen naar onze tafel.”
Vreselijke week
“Je hoeft van mij helemaal niet te stoppen met roken, maar wees wel respectvol en hou rekening met elkaar. Dat gebeurde niet, de hele planning draaide om de peuken. Ik heb me heel netjes ingehouden en niets meer over het roken gezegd, maar de vakantie was evengoed verpest.
Vaak ging ik maar lezen op onze kamer, omdat ik niet in de rook wilde zitten en de spanning wilde ontlopen. Maar dan kreeg ik weer het verwijt dat ik me terugtrok en ‘niet gezellig was’. Dit alles leverde mij veel stress op. Het was echt een vreselijke week en ik was blij toen het erop zat. Eenmaal op Schiphol greep ik mijn koffer van de band en heb ik niet eens afscheid genomen.”
“Nooit meer ga ik met rokers op vakantie, dat weet ik na deze ervaring zeker. Met één stel van deze vakantie hebben we nog contact, maar met de rest niet meer. De relatie met mijn rokende vriendin is verknald. Heel soms appen we nog, maar daar blijft het bij. Het is jammer dat zij zich meteen zo aangevallen voelde en dat hier niet over te praten viel, terwijl ze weet van mijn vader en waarom ik soms emotioneel kan reageren als het om roken gaat.”
Maakt vriendschappen kapot
“De grootste misvatting over roken is dat het een verslaving is. Nicotine is verslavend, maar roken zelf is aangeleerd gedrag, een gewoonte die tussen de oren zit en die daar makkelijk uitgeschakeld kan worden. Maar niet iedereen wil geholpen worden. Dat accepteer ik, maar het is wel zonde. Roken maakt niet alleen je gezondheid kapot, maar ook vriendschappen.”
Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op ‘Volgen’.
Nooit meer?
Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je ‘nooit meer’ wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl