De Vergeten Twentse Lente, zo heet het nieuwe theaterstuk van actrice Johanna Ter Steege. Het doel van de voorstelling is volgens Ter Steege om in tijden van alsmaar groter wordende polarisatie vaker met elkaar in gesprek te krijgen. “Ik vind het belangrijk om na te denken in wat voor waanzinnig mooi land wij wonen”, vertelt ze in In de Kantine op NPO Radio 1.

“Toen de staking uitbrak was er saamhorigheid. Nu leven we in een democratisch en vrij land en zien we hoe enorm de polarisatie is. Mensen die een andere mening hebben komen in een vijandig kamp terecht.” Ter Steege denkt dat we het tegenwoordig moeilijk vinden om met elkaar in gesprek te blijven.

Het stuk gaat over een dorp in Twente dat beschikking krijgt over een erfenis van tientallen miljoenen euro’s. Het geld blijkt te maken te hebben met de April-meistaking in 1943.

‘Ontzettend individualistisch’

Ter Steege stelt dat de samenleving “ontzettend individualistisch” is geworden. “Men denkt overal recht op te hebben. Maar je hebt niet vanzelfsprekend recht op iets, je hebt ook een plicht.” Met de voorstelling hoopt ze dat mensen meer met elkaar in gesprek gaan. “Niet iedereen kan het met elkaar eens zijn, dat is onmogelijk. Maar de voorstelling eindigt hoopvol.”

Democratie

“Ik was vooral op zoek naar wat democratie inhoudt in deze tijd. In het land waarin wij nu leven”, vertelt de actrice. Ze ziet democratie als “het mooiste systeem van alle systemen die ik ken”. De voorstelling moet volgens Ter Steege ook over het heden gaan. “Het gaat over hoe wij nu naar de geschiedenis kijken en wat wij van die geschiedenis kunnen leren.”

De makers van de voorstelling willen veel jongeren betrekken. Zo werken ze samen met het ROC en komen er 500 jongeren naar de voorstelling. “Jongeren zijn onze toekomst. Heel veel mensen kennen de geschiedenis niet. Ik vind dat we te weinig luisteren naar jongeren en ze te weinig aandacht krijgen.” Ter Steege stelt dat de voorstelling “waanzinnig actueel” is.

Lees meer:

Kabinet pakt meer regie om industrie sneller te verduurzamen

Door: Manon Immerzeel