De stad Antwerpen besliste in 2021 om het huurcontract van een 65-tal gezinnen die aan een sociaal tarief huren bij het OCMW, niet te verlengen. De stad wil de OCMW-woningen opnieuw inzetten als noodwoningen voor kwetsbare jongeren of gezinnen die dakloos dreigen te worden.

Op die maatregel is veel kritiek, onder meer van Groen. De oppositiepartij haalt de situatie van Yasmina en haar gezin aan om het, volgens haar, asociale beleid van de stad, aan te kaarten.

De huurders, vrijwel allemaal kwetsbare gezinnen, kregen in 2021 te horen dat ze niet konden blijven, maar kregen wel één tot drie jaar de tijd om een oplossing te zoeken. De stad zou hen ook bijstaan en begeleiden in de zoektocht naar een nieuwe, (sociale) woning.

Voor Yasmina, haar mama (52), broer (25) en drie zussen van 30, 29 en 8 jaar was dit het begin van een nachtmerrie die woensdag leidde tot een uithuiszetting, uit hun woning in de Essenstraat. Een deurwaarder kwam, in opdracht van de stad Antwerpen, die uithuiszetting voltrekken.

De specifieke gezinssituatie maakt het er niet makkelijker op. De mama is ziek, werkt niet, weigert haar sociale rechten op te bouwen en krijgt dus ook geen leefloon. Financieel is het gezin afhankelijk van het inkomen van twee van de vier inwonende meerderjarige kinderen. De andere twee, onder wie Yasmina, studeren nog en staan op een zucht van hun diploma hoger onderwijs.

Net doordat vier van de kinderen meerderjarig zijn, komt het gezin niet in aanmerking voor een sociale woning voor alle leden van het gezin. Sociale huisvestingsmaatschappij Woonhaven bood een appartement aan met twee slaapkamers voor de mama en de minderjarige dochter, maar dat weigerde het gezin. “Wij willen samenblijven”, zegt Yasmina in tranen, enkele momenten na de uithuiszetting. “Waarom mag dat niet? Het appartement van Woonhaven was ook in slechte staat. En mijn mama is ziek, mijn klein zusje heeft extra zorgen nodig. Dat kan mama niet alleen. Wij zorgen voor elkaar. Wij zijn in Irak de oorlog ontvlucht. Toen wij klein en zwak waren, heeft mama ons nooit in de steek gelaten. Ze heeft voor ons gevochten. Dan kunnen wij haar toch niet zomaar loslaten?”

De zoektocht naar een huurwoning op de private markt, draaide ook op niets uit. “Wij gaan drie keer per week naar huizen en appartementen kijken”, zegt Yasmina. “Maar we worden altijd geweigerd op basis van onze naam of vanwege het feit dat we een hoofddoek dragen. We worden gediscrimineerd en genegeerd door verhuurders, krijgen te horen dat het pand al verhuurd is, terwijl dat niet zo is, enz. We hebben echt alle pistes doorlopen en nu staan we op straat.”

Yasmina nam woensdagochtend contact op met de stedelijke nachtopvang voor gezinnen. Ook daar kunnen ze niet met zes verblijven. Die nachtopvang is voorbehouden voor ouders met minderjarige kinderen. Opsplitsen zien ze niet zitten. Dus zal het gezin voorlopig, en op eigen kosten, op hotel verblijven. De minderjarige dochter wordt wellicht in een instelling geplaatst.

Voor Yasmina stort haar wereld in. Ook haar studies lijden eronder. “Ik heb nooit herexamens gehad, maar nu ga ik wellicht nog een jaar extra moeten doen”, zegt ze. “Door deze situatie kan ik me gewoon niet om mijn studies focussen. Ik vind het ongelofelijk dat we zo weinig geholpen zijn door het OCMW. Van verschillende medewerkers krijgen we verschillende info. We weten het gewoon niet meer. Ze hebben ons heden én onze toekomst kapotgemaakt.”

Op de raadscommissie van schepen van Sociale Zaken, Tom Meeuws (Vooruit), woensdagavond, ging oppositiepartij Groen volop in de aanval. “U heeft gefaald”, reageerde Groen-gemeenteraadslid Ilse Van Dienderen scherp. “Dit is een zwarte dag voor het sociaal beleid van de stad. Het is bijzonder pijnlijk dat er geen volwaardig alternatief is gevonden voor héél het gezin. Elk zogenaamde oplossing deelde het gezin op in twee of drie. En dat wilden ze niet. U heeft plechtig beloofd dat niemand op straat zou belanden. Nu gebeurt het toch.”

Schepen zelf pareerde de kritiek, al kon hij niet in detail ingaan op de specifieke situatie om de privacy van het gezin te beschermen. “Wat ik wel kan zeggen, is dat we alles, maar dan ook alles aan dit gezin hebben aangeboden, tot en met een sociale woning”, zegt Meeuws. “Maar voor redenen die mij nog onbekend zijn, weigeren ze elk aanbod. Er is alles aan gedaan om uithuiszetting te vermijden. Maar als een alleenstaande moeder alle beschikbare hulp aan de kant schuift en geen gebruik wilt maken van onze sociale verzorgingsstaat, stopt het ook. Maar zeggen dat we niets hebben gedaan, dat doet de waarheid oneer aan.”

*Yasmina is een fictieve naam om haar privacy en die van haar gezin te beschermen.