Als het over degradatievoetbal gaat, kan Calvin Dekuyper alvast een aardig woordje meepraten. Hij maakte het mee met Cercle Brugge in 2020 en 2021, vorig seizoen met Moeskroen en nu opnieuw met Mandel. Cercle en Moeskroen konden het behoud telkens nog over de streep trekken, nu lijkt dat minder haalbaar. Na de nederlaag in de zespuntenmatch tegen Rupel Boom trok voorzitter Verhelst kwaad en ontgoocheld naar huis. Op zijn sociale media gooide hij de handdoek, maar coaches en spelers houden er toch de moed in.

“We kwamen tegen Rupel Boom op alle vlakken tekort: maturiteit, inzet en niveau. We moeten streng zijn voor onszelf”, zegt Dekuyper. “Mathematisch kan het echter nog, want er zijn nog altijd twaalf matchen te spelen. Zolang het kan, geven we niet op en trekken we ten strijde. Het is ook niet zo dat de kloof onoverbrugbaar is, maar om ze te dichten, moeten de details eens meezitten. Vorige week kregen we hoe dan ook weer een enorme dreun en een nieuwe mentale opdoffer.”

Als ervaringsdeskundige weet Dekuyper wat het betekent om klap na klap te incasseren. “Bij Cercle konden we dat destijds doorbreken door een reeks neer te zetten die finaal zou leiden naar het behoud. Daar hebben we met Mandel nu ook hoge nood aan. Hopelijk kunnen we daarmee starten in Hoogstraten.”

Tijdens de winterstop haalde Mandel nog vijf nieuwkomers in huis. “Ze doen hun best en doen wat ze kunnen, maar ze missen uiteraard ook ritme en automatismen”, vindt Dekuyper. “Die jongens kunnen met z’n vijven ook de ploeg niet gaan dragen. We delen ook elke week geschenken uit en dan is winnen natuurlijk moeilijk. Toch ligt alles dicht bij mekaar. Daar moeten we ons aan optrekken.”

Toekomst

Dekuyper tekende voor één seizoen in Izegem, maar degraderen en in tweede gaan spelen, ziet hij niet zitten. “Het is nog vroeg om daar nu al uitspraken over te doen. Laat ons eerst maar eens dit seizoen afwerken en dan zien we nog wel. Het zou niet gepast zijn om nu mijn persoonlijke situatie aan te kaarten. Ik vind trouwens ook niet dat mijn carrière in het slop zit. Ik kwam bewust naar hier om minuten te maken en bijna alles te spelen, en dat is goed gelukt. Ik leerde veel bij en zie wel waar ik in de toekomst beland. Een terugkeer in het profvoetbal? Eerlijk, met dat doel voor ogen stap ik nog altijd elke dag uit mijn bed en werk ik hard op training. Het is een droom, maar het is wel makkelijker gezegd dan gedaan. Ik blijf er echter in geloven, net zoals in het behoud met Mandel.”