Afscheid van journalist Lode Ramaekers (79) – de man die door Jef Vermassen zijn bloedbroeder werd genoemd (Hasselt)

[ad_1]

© Philippe Lebeau

Hasselt

Lode Ramaekers (79) – tot eind 2008 journalist bij Het Belang van Limburg – is dinsdagochtend “heel rustig thuis gestorven”, zo laat zijn familie weten.

Liliana Casagrande

Lode Ramaekers – geboren en getogen in Tongeren – heeft maar liefst 40 jaar voor Het Belang van Limburg geschreven. Hij was er bij op de grote momenten in de geschiedenis zoals de revolutie op het Tienanmenplein in Peking of de val van de Berlijnse muur. Maar hij was vooral bekend als iconisch verslaggever van assisenzaken, de manier waarop hij de lezer mee op sleeptouw nam, is ongeëvenaard.“Ik huldigde het principe van commissaris Maigret uit de boeken van Georges Simenon: comprendre mais pas juger. Begrijpen maar niet oordelen”, zei hij daarover bij zijn afscheidsinterview in 2008. “In die tijd kreeg ik daar op de redactievloer wel eens opmerkingen over als Lode, zijt ge de verdachte weer aan het vrij schrijven? Kijk, ik kon soms begrip opbrengen voor de dader, maar nooit voor de daad.” Het lijstje van bekende assisenzaken waar hij over schreef was lang: Dutroux, Pandy, VUB-rector Renneboog, de Tongerse goudsmid Peigneux. Maar volgens hem waren de meest mediagenieke zaken daarom niet altijd de boeiendste.

In al die jaren bouwde hij ook een vriendschap op met de bekende assisenpleiter Jef Vermassen. “Hij heeft me ooit zijn bloedbroeder genoemd, dat vond ik het mooiste compliment ooit.” Lode Ramaekers had met meerdere experten een goede band. Ook met professor genetica Jean-Jaques Cassiman.

Café Uilenspiegel

Al was Lode Ramaekers bijna 15 jaar weg op de krant, hij roept bij viroloog Marc Vanranst nog levendige herinneringen op. Dinsdag tweette Van Ranst een column van september vorig jaar waarin hij naar hem verwijst. Lode Ramaekers belde hem 25 jaar lang bij de start van de herfst steevast op. “Professor, op onze redactie zitten vandaag een paar mensen te snotteren. Zijn de verkoudheden weer in het land”, vroeg Ramaekers dan aan Van Ranst. “Ik geloofde maar half dat er die dag snotterende journalisten op de redactie op de Herkenrodesingel in Hasselt zaten, en ik geloof dat Lode ook niet geloofde dat ik hem geloofde. Maar het was voor beide partijen een vertrouwd ritueel, en dus deed niemand moeilijk”, schrijft Vanranst.

Lode stond op de redactie (en daarbuiten) ook bekend om zijn vaste rituelen: zijn zelfgerolde sigaretten en zijn Orval in het intussen verdwenen café Uilenspiegel in Hasselt waarmee hij zijn werkdag graag afsloot. Al dronk hij in Aarlen – in de periode dat hij er bivakkeerde voor het Dutroux-proces – ook graag een Guinness.

[ad_2]

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20230328_96913977