Duurzaamheid en innovatie zijn twee belangrijke pijlers van de werking van advocatenbureau De Groote – De Man. “Wij focussen onder meer op een goede work-life balance, duurzaamheid, gender equality in managementfuncties en ook paperless werken“, legt vennoot Ingrid De Poorter (45) uit.

Het kantoor blaast dit jaar 15 kaarsjes uit. Dat doen ze niet met een groot feest, maar het aanplanten van een bos in de Gentbrugse Meersen. Dit als duidelijk statement voor duurzaamheid binnen de advocatuur, maar ook om iets terug te geven aan de maatschappij en de toekomstige generaties.

Medewerkers en ex-medewerkers trokken hun laarzen zaterdag aan om de duizend bomen te planten. Daarbij werden ze onder meer vergezeld door justitieminister Vincent Van Quickenborne (Open VLD), burgemeester Mathias De Clercq (Open VLD) en stafhouder Marnix Moerman.

Complicaties

Voor twee van de vennoten Jeroen De Man (45) en Ingrid De Poorter heeft het bos een nog meer speciale betekenis. Het werd vernoemd naar hun zoontje Rune, die 18 jaar geleden na de bevalling overleed. “Een bos mogen vernoemen naar Rune. Dat betekent heel veel voor ons”, legt Ingrid uit.

Het koppel leerde elkaar eind de jaren ‘90 als rechtenstudent kennen en zijn ondertussen 20 jaar getrouwd. Ze droomden van hun eigen gezin en in 2005 was Ingrid zwanger van Rune. “Het leven lachte ons toe.” De zwangerschap verliep vlekkeloos. Tot op 18 augustus: Rune’s geboortedatum.

“Er waren complicaties”, zucht Ingrid. “Rune kreeg te weinig zuurstof en er moest een keizersnede gebeuren. Ik verloor daarbij ook veel bloed. Rune werd naar het UZ Gent gedaan, ik lag in Maria Middelares. Beide vochten we daar voor ons leven. Voor Jeroen moet dat ondragelijk geweest zijn.”

Donkere periode

Maar na twee dagen vechten, overleed Rune. “Uur na uur slonk voor ons de hoop dat hij het zou halen”, gaat Ingrid verder. “We konden het niet geloven. We wilden het niet geloven. We hebben hem daarna nog enkele keren vastgehad. We waren een gezinnetje met ons drie, maar toch niet.”

In 48 uur tijd veranderde hun leven. “Op Rune’s geboortedag kocht ik nog een buggy”, zegt Ingrid. “Nooit hadden we gedacht: de zwangerschap kan fout lopen. Plots moesten we nadenken over waar we onze baby’tje gingen begraven. Dat toont hoe onwezenlijk hard het leven kan zijn.”

De weken en maanden na het overlijden van Rune waren ondraaglijk voor Jeroen en Ingrid. Voor het koppel voelde het een zwarte tunnel zonder einde. “We wisten niet hoe we Rune’s overlijden te boven zouden komen”, zegt Ingrid. “Het was een gitzwarte periode. De donkerste van ons leven.”

Rustplaats

Toch kroop koppel uit het diepe dal. “Plots zeiden Jeroen en ik tegen elkaar: dit mag echt niet het einde van ons leven zijn of van ons als koppel”, zegt Ingrid. “We hebben toen alles gedaan om het een plaats te geven. Met de steun van vrienden, familie en gespecialiseerde hulp en vooral elkaar.”

Het koppel zag langzaam licht aan het einde van de tunnel. Een jaar na Rune’s overlijden werd dan Jasper geboren. Daarna volgden Roos en Robin. “Als tweede naam hebben ze Rune”, zegt Ingrid. “We vormen een warm gezin met ons zessen. Rune hoort daarbij, hij geeft ons nog elke dag kracht.”

Rune zou dit jaar 18 zijn. Met het kantoor werd daarom beslist om het bos naar hem te vernoemen. “Het bos moet een symbool van veerkracht worden, dat je ondanks verlies kan groeien”, zegt Jeroen De Man. “We hopen dat kinderen hier gaan spelen en dat mensen er ook tot rust kunnen komen.”